Hala o konstrukcji słupowo-wiązarowej; 1 — słup, 2 — wiązar kratowy, 3 — belka podsuwnicowa, 4 — płyty dachowe, 5 — płyty ścienne, 6 — stopa fundamentowa, 7 — pokrycie dachu, 8 — tężnik.
Konstrukcje żelbetowe prefabrykowane są najczęściej stosowane w halach przemysłowych jedno- i wielonawowych, głównie ze względu na duże zapotrzebowanie tego rodzaju budynków, przemysłową ich produkcję oraz ułatwienie wykonawstwa na placu budowy. Z elementów prefabrykowanych mogą być wykonywane hale nie tylko o prostych kształtach, a również i o złożonych (hale widowiskowe, sportowe i inne). W halach przemysłowych stosuje się najczęściej ustroje konstrukcyjne słupowo-belkowe i słupowo-wiązarowe.
Ustrój nośny tego rodzaju hal stanowią:
a) fundamenty (najczęściej stopy fundamentowe),
b) słupy jedno- lub dwugałęziowe,
c) dźwigary lub wiązary dachowe,
d) pokrycie z płyt żelbetowych lub warstwowych,
e) belki podsuwnicowe,
f) tężniki podłużne i poprzeczne,
g) ściany zewnętrzne i wewnętrzne,
h) świetliki.
Rozpiętość hal zależy od elementów zastosowanych na przekrycie; halo przekryte dźwigarami belkowymi mają rozpiętości 12-30 m, natomiast hale przekryte wiązarami kratowymi 12-60 m. Dla mniejszych rozpiętości stosuje się dźwigary dachowe żelbetowe, dla większych zaś sprężone.
Istnieje wiele typów wiązarów dachowych i dźwigarów (belek dachowych) stosowanych na przekrycia hal.
Wiązary kratowe stosowane są głównie ze względu na zmniejszenie ciężaru dachu oraz oszczędności materiałów: betonu i stali. Kształt wiązarów żelbetowych jest podobny do wiązarów stalowych. Wysokość wiązarów przyjmuje się w granicach h = (1/7 – 1/10) l (l — rozpiętość).
Ze względu na możliwości transportu długość jednosegmentowych wiązarów nie przekracza 30 m. Powyżej tej długości stosuje się wiązary składane z segmentów i scalane najczęściej przez sprężenie na placu budowy. Do sprężania stosuje się kable wielożyłowe. Ze względu na montaż szczególnie korzystne są wiązary samostateczne, gdyż nie występuje potrzeba stosowania tężników pionowych.