Budynkami halowymi lub halami są przeważnie budynki jednokondygnacyjne, których ustroje nośne dają możliwość uzyskania przestrzennych wnętrz. Kształt bryły budynku halowego zależy od jego przeznaczenia, sposobu użytkowania i stosowanych rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych.
W zależności od charakteru zabudowy rozróżnia się hale o zabudowie parterowej pawilonowej i hale o zabudowie parterowej jednolitej (pod jednym dachem) — zblokowane. W halach pawilonowych stosuje się oświetlenia naturalne boczne, natomiast w halach zblokowanych występuje oświetlenie boczne i górne.
Ustrój nośny hal stanowią przeważnie słupy ustawione na fundamentach oraz przekrycie. W wielu rozwiązaniach przekrycie hali oparte jest na ścianach, lub na słupach i ścianach. Najważniejszym ustrojem konstrukcyjnym hal są przekrycia. Rozpiętość przekryć hal jest różna i zależy od sposobu użytkowanie hali. Hale jednosalowe, sportowe, na potrzeby wystawiennictwa, zgromadzenia lub niektórych przemysłów wymagających dużych bezsłupowych pomieszczeń mają przekrycia o rozpiętości do 100 m.
W zależności od sposobu zabudowy i ukształtowania przestrzeni wewnętrznej rozróżnia się hale jednonawowe i wielonawowe o jednakowej wysokości wszystkich naw lub o wysokości zróżnicowanej. Na ukształtowanie przestrzenne hal przemysłowych mają wpływ następujące czynniki: rodzaj produkcji, wymiary produkowanych elementów, przebieg procesu technologicznego, rodzaj transportu wewnętrznego, oświetlenie i inne wymagania związane z rodzajem produkcji.
Przebieg procesu technologicznego może być jednokierunkowy lub wielokierunkowy. W przebiegu jednokierunkowym procesy produkcyjne postępują przeważnie wzdłuż naw. W związku z tym są stosowane większe rozpiętości naw oraz dowolne rozstawy słupów (podpór) w kierunki ich długości (rozstawy te mogą być mniejsze lub większe). W przebiegu wielokierunkowym występuje na ogół ścisła łączność procesów technologicznych pomiędzy poszczególnymi nawami. Z tych to głównie względów należy stosować większe rozstawy słupów w kierunku podłużnym naw.